همزمان با شب و روز رحلت جانگداز حضرت پیامبر اکرم(ص) و شهادت مظلومانه سبط اکبر ایشان؛ حضرت امام حسن مجتبی(ع)، مراسم عزاداری و سوگواری در جای‌جای حرم مطهر رضوی با حضور زائران و مجاوران و دسته‌های عزاداری و هیئت‌ها برپا بود.
غروب روز بیست و هفتم ماه صفر، حرم غم‌انگیزتر از هر غروب دیگری بود. دیشب شانه‌های حرم در سوگ رحلت سید دو عالم حضرت محمد مصطفی(ص) لرزان بود. صدای موذن به گوش می‌رسد و ندای «أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ ا للَهِ» موذن در این شب، حزنی بی‌پایان بر دل زائران می‌نشاند و در و دیوار حرم مطهر رضوی در سوگ رحلت پیامبر رحمت و امام حسن مجتبی(ع) اشکبار و گریان بود. در شب رحلت جانسوز پیامبر مهر و رحمت حضرت محمد مصطفی(ص) و شهادت مظلومانه امام حسن مجتبی(ع)، حرم مطهر رضوی مملو از زائران و مجاورانی بود که با دل‌هایی مالامال از حزن و اندوه به این بارگاه نورانی آمده بودند تا با تسلیت و تعزیت این مصائب عُظمی، مرهمی بر دل داغدار ولی نعمتشان علی بن موسی الرضا(ع) بگذارند.
در این مراسم، زائران و مجاوران سوگوار حرم مطهر رضوی دقایقی میهمان شعرخوانی شاعر آئینی شهر مشهد؛ حجت‌الاسلام سید حسین سیدی شدند که شعری پُر احساس و شنیدنی با موضوع رحلت جانسوز پیامبر اکرم(ص) سروده بود.