همزمان با اربعین حسینی، مشهد مقدس میزبان هزاران دلداده‌ای بود که با دل‌هایی سرشار از عشق و اخلاص، از مسیر میدان ۱۵ خرداد تا حرم مطهر امام رضا (ع) قدم برداشتند. این مسیر، به نقطه‌ی تلاقی احساسات عمیق مذهبی و اجتماعی تبدیل شده بود که به نوعی نشانگر عشق به اهل بیت (ع) و حس دلتنگی زائرانی بود که نتوانسته بودند به کربلا بروند.

در این روز برنامه‌های فرهنگی متعددی در طول مسیر برگزار شد تا حال و هوای معنوی این حرکت عظیم را تقویت کند. گروه‌های سرود و مداحی، با اجرای زنده، روح و جان زائران را به سوی کربلا پرواز دادند. ایستگاه‌های صلواتی و موکب‌ها، در نقاط مختلف مسیر فعال بودند. این ایستگاه‌ها با توزیع نذری‌ها، چای، شربت و غذاهای متبرک، به زائران خدمت می‌کردند.

آب آشامیدنی، در سراسر مسیر توزیع می‌شد تا زائران در گرمای مشهد تشنه نمانند. مراسم عزاداری و سینه‌زنی، در گوشه و کنار مسیرها برگزار می‌شد. دسته‌های عزاداری با نوحه‌خوانی‌های پرشور، فضا را پر از شور و حال معنوی می‌کردند. صدای طبل و سنج هم که با نوای «یا حسین» در هم می‌آمیخت، دل‌های زائران را به سوی کربلا می‌برد. پرچم‌های سیاه که در طول مسیر به اهتزاز درآمده بودند، فضایی غمگین و در عین حال پر از ارادت و عشق به سیدالشهدا (ع) ایجاد کرده بودند.

زائران با شوق و اشتیاق، در حالی که چهره‌هایشان از اشک و عرق آغشته بود، به سمت حرم حرکت می‌کردند. صدای آرام و دلنشین زیارت عاشورا در فضای حرم طنین‌انداز شده بود. خادمان حرم با تلاش‌های فراوان، در حفظ نظم و ترتیب ورود زائران به حرم مطهر، نقشی حیاتی ایفا کردند. آنها با مهارت و دقت، زائران را به سوی درب‌های ورودی هدایت کردند و اطمینان حاصل کردند که ورود و خروج به حرم با آرامش و بدون مشکل انجام شود.

آستان قدس رضوی با برنامه‌ریزی دقیق و هماهنگی‌های گسترده، تمامی جوانب مراسم را پیش‌بینی کرده بود تا با فراهم کردن امکانات لازم و ارائه خدمات بهینه، تجربه‌ای معنوی و آرامش‌بخش برای زائران به ارمغان بیاورد.

جاماندگان اربعین، با حضور در مشهد، به نوعی احترام خود را به زائران اربعین ادا کردند و نشان دادند که فاصله‌های جغرافیایی نمی‌تواند مانعی بر سر راه عشق و ایمان باشد.

این راهپیمایی در مشهد، اگرچه کوتاه‌تر و متفاوت از سفر کربلا بود، اما برای جاماندگان اربعین، سفری بود که دل‌ها را به یکدیگر و به امام حسین (ع) نزدیک‌تر کرد. هر قدمی که در این مسیر برداشته شد، به نوعی تجدید عهد با امام حسین (ع) و آرمان‌های عاشورا بود.